We staan aan de Van Campenvaart, in Leidschenveen-Ypenburg. De grote speeltuin is één van de drie Haagse speeltuinen waar elk kind kan spelen. Ook kinderen in een rolstoel. Het ziet er verdrietig uit. Veel speeltoestellen zijn kapot. Vandalisme heeft hier huisgehouden. Geen plek waar je je kind leuk laat spelen. Dat moet anders, dacht Johan Molenkamp, medewerker van het stadsdeel.
‘Het werd tijd voor een opknapbeurt. Ik ben speelbeheerder en mijn managementteam gaf me toestemming om de speeltuin aan te pakken. En er een budget voor te reserveren. Ik kreeg ook de opdracht om eerst samenwerking met de buurt te organiseren. Om te weten te komen wat zij willen voor de binding in de wijk. En om de speeltoestellen deze keer heel te houden.
Hulp nodig
Nou weet ik veel van speeltoestellen en van de bedrijven die ze maken. En ik heb ervaring met buurtgesprekken. Maar bij deze speeltuin is het echt de bedoeling dat kinderen met en zonder beperking samen kunnen spelen. Dat is andere koek. Daarom heb ik Voorall gebeld, en die waren meteen enthousiast’, zegt Johan.
‘Het is ook zo’n leuk project’, gaat Margreet Roemeling, projectcoördinator van Voorall verder. ‘Natuurlijk willen we daaraan meewerken. Samen met Mariëtte van Moolenbroek, die als vrijwilliger bij ons werkt, heb ik eerst gekeken welke organisaties er in de wijk zitten. Twee huizen van Ipse de Bruggen waar kinderen met een beperking wonen, basisschool Ypenburg en een buurthuis. Er woont ook een aantal blinde en slechtziende kinderen.
We zijn op de koffie gegaan om de wensen voor de speeltuin te verzamelen. En hebben gesproken met leerlingen van de basisschool en met medewerkers van Ipse De Bruggen. Iedereen was bereid om mee te denken. En in de toekomst mee te werken om de speeltuin goed te houden. Daarna heb ik een projectplan geschreven.’
Roept u maar
Johan: ‘Ik heb een bijeenkomst voor bewoners en kinderen uit de buurt georganiseerd. Met alle wensen hebben we drie plannen gemaakt, en die op de bijeenkomst laten zien. Met stikkers konden de bewoners op een plan stemmen. Nieuwe suggesties schreven ze op een blanco vel. Die bijeenkomst werd heel druk bezocht, daar waren we blij mee.
Het voetbalveld dat op het grasveld naast de speeltuin ligt bleek belangrijk voor de oudere jeugd. Die blijft. Toen we eenmaal wisten wat de wensen waren van de kinderen en de bewoners konden we de speeltoestellen bestellen. Daar zit ook een vogelnestschommel bij. Dat is zo’n mandje waar kinderen in kunnen liggen. Veel kinderen vinden het fijn om zo heen en weer gewiegd te worden’.
‘Ik ben nu bezig om bij verschillende fondsen geld aan te vragen voor de aanleg van de speeltuin. En we proberen vrijwilligers uit de wijk enthousiast te maken om de tuin te onderhouden’, zegt Margreet.
Ruikt lekker
‘Ja, dat is nodig, want het wordt niet alleen een speeltuin met speeltoestellen. We maken er ook een sensorische tuin bij. Dat is een tuin waar je kunt kijken, voelen en ruiken. Een tuin met allerlei verschillende planten. Uniek in Den Haag. En die moet echt regelmatig onderhouden worden, anders krijgt het onkruid vrij spel en verlies je de sierplanten die zo lekker ruiken. Dat zou zonde zijn. Begin december worden de nieuwe speeltoestellen geplaatst. En volgend voorjaar wordt de hele speeltuin, inclusief sensorische tuin, feestelijk geopend. Daar verheug ik me nu al op’, glundert Johan.
‘Een goede samenwerking is goud waard. Dat blijkt maar weer eens uit dit verhaal. Samenwerking tussen organisaties, maar ook in een wijk. Ik hoop dat de tuin, speeltuin en het voetbalveld heel veel kinderen heel lang plezier geven', aldus Johan.
Neem hier een kijkje in het ontwerp.
Auteur: Ulca Wildschut