De voordracht 'Gebaar' van Daniëlle Zawadi tijdens de Week van de Toegankelijkheid

Daniëlle Zawadi (1999) schrijft proza en treedt op met spoken word. Haar verhalen gaan veelal over wat het betekent om jong te zijn in Nederland als iemand van de tweede generatie: geboren in de Democratische Republiek Congo maar opgegroeid in Nederland. In haar werk kaart Zawadi haar bi-culturele achtergrond aan. Ze heeft het over vriendschap en hoe de definitie daarvan verandert des te ouder ze wordt. Als iemand die onderdeel uitmaakt van GenZ ziet ze in haar schrijven de kans om haar belevingswereld vast te leggen als een foto; één waarin andere zich ook in herkennen doormiddel van woordkeuzes die naast het Nederlands, ook Frans en Engels betreffen.

Speciaal voor de Week van de Toegankelijkheid heeft Daniëlle een voordracht geschreven, genaamd 'Gebaar', die ze tijdens de Culturele Talkshow voordroeg. Hieronder vind je de tekst van deze indrukwekkende voordracht.

Gebaar

Daniëlle Zawadi
Geschreven voor de voordracht

sluit je ogen, bedek je oren
voel op de tast
het ritme van de ademhaling
van de ander
gaat die in en uit?
stokt die hier of daar?
zuchten van opluchting
of teleurstelling?
zit de verassing in erkenning?
in toegeven dat ik niet wist, dat jij niet wist, dat ik niet wist, van jou
ik doe een poging

ik strek mijn arm uit,
mijn been uit,
mijn hoofd uit,
ik maak ruimte voor meer dan standaard, hokje, subsidieloket, de hashtags, de kranten koppen die inzoomen op wat schuurt en niet op wat werkt
maak ruimte voor meer dan de vast gegroefde noties die bepalen wie wel of niet,
wie passen of niet,
wie kloppen of niet

want we blijven kloppen, echoën en dan vocabulaire verzamelen dat bijdraagt aan een nieuw gebaar

zo zul je van me weten,
zo zullen we spreken,
ik laat het je lezen,

ik sta dit toe omdat we het eerst vragen
en herinneren dat we tevergeefs zullen falen
maak ondanks dat facetten van gebarentalen

tolk je dan mee
type je om
houd je de liftdeur open
doe jij de beamer aan
spreek jij de barman aan
doe jij de aanvraag
doe ik het interview
vind jij de sportkleren
zoek ik de school uit
kleur jij de tijd in
maak ik het huiswerk
maken zij de regels
zeggen we samen nee
zeggen we morgen
zul je me begrijpen
en als ik niet durf,
als ik moe,
als ik even niet kan,
ga jij het gesprek dan aan?

vertel over het plezier, over hoe ik veel meer zie dan wie dan ook
dat er dimensies zijn die zintuigen niet kunnen tippen,
dat er talen zijn die woorden niet kunnen innen,
dat er ritmes zijn die je enkel ontdekt als je er echt voor gaat zitten
iets als ditte...

voelen op de tast
het ritme van een ander
sluit je ogen, bedek je oren
laat iets anders van binnen waarnemen
dat enkelvoud niet bestaat in het leven

want we hebben meer dan even
iemand zal de lessen geven,
iemand zal met diens verhaal de wereld beven,
een ander zal ons een nieuw beeld tekenen
op die manier woorden als standaard laten wegzweven
want we hebben meer dan even

leer daarvoor te voelen op de tast,
het ritme van de ademhaling
van de ander
gaat die in en uit?
stokt die hier of daar?
zuchten van opluchting
of teleurstelling?
zit de verassing in erkenning?
in toegeven dat ik niet wist, dat jij niet wist, dat ik niet wist, van jou
ik doe een poging