NAH Blog (11): angst deel 2

Daar ben ik weer!, ik ben er nog en heb (vooralsnog) geen derde herseninfarct gekregen. Maar oh wat heb ik me vreselijk gevoeld de afgelopen weken. Nu weet ik weer wat doodsangst is. Op precies drie weken na de verhuizing had ik een verjaardag van een vriend die 60 werd. Dat maakte het voor mij echt het weekend waar het ging gebeuren want alles viel samen. Mijn 1^e infarct kreeg ik na een feestje en mijn 2^e infarct precies drie weken na de verhuizing. De dagen ervoor heb ik niet meer geslapen, iedere 10 minuten was ik mijn hele lijf aan het checken en in het weekend zelf zo ongeveer iedere 5 seconden. Triest dat het zo gaat maar het is op dat moment wel gewoon even wat het is. Ik accepteer van mezelf dat ik die paar dagen zo “raar” mag doen en hou me voor dat angst nou eenmaal irreëel is.

En dan de zondag na het feestje begin ik me toch wel wat rot te voelen de dagen erna verergerd dat en ik krijg ook koorts. Het blijkt een vervelende griep te zijn, wat was ik blij met griep! Ik moest me bij wat afspraken ziek melden maar riep (voor zover dat gaat met griep) tegen iedereen Het is maar griep hoor, niks aan de hand, het had veel erger kunnen zijn!!! Inmiddels ben ik bijna twee weken verder en ben ik goed klaar met de griep en verkoudheid die erbij komt, en het hoesten en snotteren maar ik ben nog steeds blij met dat het slechts een griepje is.

Is de angst dan verdwenen nu? Nee dat niet, ik had gisteren een behoorlijk stressvolle afspraak waar ik naast nerveus ook echt angstig voor was en mijn angst en stress niveau zit gewoon nog heel erg hoog. Daar ga ik de komende weken hard mee aan de slag. Ik wil echt tijd maken voor ontspanning. Ont-spanning in de letterlijke zin van het woord. Mijn lijf staat letterlijk strak van de stress en daar waar ik rond dat weekend mezelf toestond zo “raar” te doen, is dat nu wel weer voorbij. Nu heb ik sowieso een hoge spierspanning in mijn lijf als restverschijnsel van het 1^e infarct en moet ik altijd al moeite doen om mijn lijf te ont-spannen, al is het maar een beetje. Dat heb ik echter de laatste weken verwaarloosd dus daar moet ik mee aan de slag. Mezelf even een schop onder mn kont geven.

Ik pak mijn therapieën weer op in het ritme van voor de verhuizing, ga weer trainen, de Tense gebruiken, meer kamillethee drinken ipv koffie en meditatie muziek luisteren. Dat zijn mijn goede voornemens voor de komende maand. Ik laat jullie in de volgende blog weten of het een beetje gelukt is.

Tot de volgende..