NAH Blog (9): vermoeidheid

Dit wordt vast een heel korte blog. Ik ben werkelijk zo moe vandaag. Echt in de overtreffende trap. Het liefste wil ik op bed aan liggen en hopen dat het snel morgen wordt maar ik weet dat dat niet het beste is voor mijn lijf. En toch snak ik daarnaar.

In tegenstelling tot wat mijn lijf wil ben ik toch opgestaan en heb de hond een klein rondje uitgelaten. Daarna op de fiets naar de fysio. De fysio moest al erg lachen toen ze me zag lopen. Gaat lekker he vandaag…

Gelukkig ken ik mijn NAH lijf ook al langer dan vandaag dus ik kan er ook wel om lachen. Just one of those days. Ik weet dat het de komende dagen wel beter wordt en dat ik moet opletten. Bewust dingen doen maar ook bewust dingen laten. Ik heb een klein rondje oefeningen gedaan bij de fysio maar er zat iemand op een fiets die zoveel tikkend geluid maakte dat ik dacht..Ik kan kiezen of ik duw die man van die fiets of ik stap op. Ik heb voor het laatste gekozen.

Als je zo moe bent als ik ligt de overprikkeling ook zo dichtbij. En dan is het klap op klap voor mijn lijf dus kies ik ervoor om snel af te taaien. Wel geweest, check!

En thuis even een kop koffie gepakt en bedacht hoe ik de dag ga aanvliegen. Er komt weinig uit mijn handen maar niet niks. Ik beweeg wel wat maar niet veel.

Denkwerk laat ik liggen, mijn gedachten kan ik er hooguit 10 seconden bijhouden. Kortom een korte blog maar ik heb het wel gedaan, check!

Tot de volgende blog

Liefs,