Ik lees altijd mijn vorige blog door voordat ik de nieuwe schrijf, ik wil namelijk geen dubbele dingen schrijven en even kijken of ik nog ergens op terug moet / kan komen. Het lezen van mijn vorige blog, daar was ik snel klaar mee dit keer, hahaha dat was echt een korte blog. En ging voornamelijk over hoe moe ik was en hoe ik mijn dag probeerde door te komen met die moeheid.
Dit keer wil ik het hebben over mijn angst. Angst voor een nieuw infarct. Die kans is het grootst binnen 5 jaar na het (1e) infarct zeggen ze. Mijn eerste herseninfarct kreeg ik in 2014, mijn tweede infarct net na de verhuizing in 2019 en nu ben ik vorige week weer verhuisd. Het is weliswaar 6 jaar geleden maar dat maakt de angst niet minder groot. Ik heb namelijk het tweede infarct in mijn hoofd gekoppeld aan de vorige verhuizing. Of dat reëel is doet niet ter zake want angst is vaak niet reëel.
Na mijn eerste infarct heb ik heel veel paniekaanvallen gekregen, vreselijk was dat. Mijn eerste infarct kreeg ik op zondagochtend na een feestje van een vriendin die 50 werd. Steevast waren mijn paniekaanvallen op zaterdagavond. Ik durfde niet te gaan slapen want ik was ervan overtuigd dat ik niet meer wakker zou worden. Schreef briefjes voor mijn man en kinderen, legde de begrafenispolissen klaar, had vreselijk hartkloppingen moest huilen en was gewoon zo bang. Ook wilde ik niet meer naar een feestje als iemand 50 werd…. Ik heb al lange tijd therapie maar voor die angst heb ik EMDR gekregen en dat hielp gelukkig. Ik had er een aantal sessies voor nodig maar uiteindelijk durfde ik weer op zaterdag mijn bed in te gaan. In mijn bed deed ik iedere nacht “oefeningen” om de haverklap probeerde ik mijn armen en benen te bewegen en met mijn gezicht grimassen te trekken om te zien of ik niet halfzijdig verlamd was. Dat deed ik overigens iedere nacht. Het “grappige” is dat ik helemaal niet halfzijdig verlamd was na mijn eerste infarct. En dat ik het infarct kreeg toen ik wakker was, ik lag nog wel in bed maar was al wezen plassen en gewoon nog even teruggegaan in bed omdat ik zo moe was. Heel anders dus dan waar ik bang voor was.
De angst was dus niet heel erg reëel maar toch ook weer wel want je krijgt niet vaak een tweede infarct in het zelfde gebied van de hersenen. En toen eenmaal het risico op een tweede infarct geweken was kreeg ik nummer twee dus juist voor mijn kiezen. Maar die heb ik, zoals zojuist aan gegeven, gerelateerd aan de verhuizing. Drie weken na de verhuizing lag ik ineens op straat terwijl ik de hond aan het uitlaten was.
Weer die angst maar omdat ik al therapie had werd dat gelukkig direct aangepakt, ook door het revalidatie centrum. Heel fijn! En nu ben ik dus vorige week verhuisd. Ik merk dat ik weer ’s nachts alles “even beweeg” en met de hond uitlaten doe ik kleine rondjes zodat ik snel bij huis ben. Ik check goed of ik mijn mobiel meeneem zodat ik hulp kan inschakelen indien nodig etc. Ik let dus heel goed op, ben super alert. Het verschil met toen en nu is wel dat ik het deel met mijn naasten. Dat helpt. Eerder deed ik dat niet, wilde niemand lastig vallen met mijn angsten. Nu weet ik dat ik niemand lastig val maar dat ik zorg dat ze mijn gedrag beter snappen. En dat geeft alweer een beetje meer rust en ik ben daardoor iets minder angstig. Iets dan he… Ik hoop volgende maand een blog te kunnen schrijven waarin ik kan zeggen dat al mijn angst ongegrond was….
Tot de volgende..
Liefs Belinda
De aantal diefstallen van scootmobielen in Den Haag loopt de spuigaten uit. Maandelijks worden er minimaal 15 gestolen. Vorig jaar ging het in Den Haag in totaal om ongeveer 220 hulpmiddelen. Medipoint maakt zich hierover grote zorgen en zit met de handen in het haar. Het is een grote schadepost voor Medipoint en voor de gemeente Den Haag. Maar de diefstallen zijn ook voor het slachtoffer een heel nare ervaring, want er is niet direct een ander exemplaar beschikbaar. We spreken hierover met Wiebe Schippers, Manager relatiebeheer bij Medipoint.
Wiebe: ’Medipoint heeft ongeveer 5.000 scootmobielen in Den Haag uitgeleend. Maandelijks worden er gemiddeld minimaal 15 gestolen. Het loopt echt uit de hand. Er moet iets veranderen. Het gaat om enorme schadeposten voor de gemeente en Medipoint. Gelukkig heeft een diefstal geen financiële gevolgen voor de gebruiker, maar het wel heel hinderlijk omdat er niet direct een nieuw en geschikt exemplaar beschikbaar is.’
Op de vraag wat mensen zelf kunnen doen om diefstal te voorkomen, zegt Wiebe: ‘We roepen scootmobielgebruikers op zeer alert te zijn. Dit betekent dat het hulpmiddel bij voorkeur binnen wordt gestald. En als het hulpmiddel buiten wordt geparkeerd, moet hij in alle gevallen goed op slot staan. Het liefst ergens aan vast, bijvoorbeeld aan een lantaarnpaal, hek of een speciale verankering. Mensen moeten absoluut het bijgeleverde slot gebruiken. We vragen de gebruikers van scootmobielen alles te doen om diefstal te voorkomen en blijf alert’
‘De politie heeft een flyer ontwikkeld voor gebruikers van scootmobielen. De politie adviseert ook om de scootmobiel zoveel mogelijk binnen te parkeren als daarvoor de mogelijkheid bestaat. En als daarvoor geen mogelijkheid bestaat, stal hem dan op een zichtbare en veilige plek.’
Wiebe: ‘De diefstallen vinden voornamelijk plaats in en rond het centrum van de stad. Om het aantal diefstallen terug te dringen worden steeds meer scootmobielen met een GPS-tracker uitgerust. Dit maakt de kans op terugvinden groter. Verder is de samenwerking met de politie Haaglanden geïntensiveerd. Zo worden er lok-scootmobielen ingezet.’
Tenslotte roept Wiebe slachtoffers op om bij diefstal altijd aangifte te doen. Er kan een afspraak met de politie worden gemaakt via 0900-8844 of op www.politie.nl. Dat is belangrijk omdat de politie de gestolen scootmobiel kan teruggeven als hij wordt gevonden.’
Op het Haagse stadhuis was op 28 maart de uitreiking van de eerste drie diploma’s OV-coaching. Dit gebeurde in aanwezigheid van de Haagse wethouder Robert Barker en de Leidschendam-Voorburgse wethouder Jeffrey Keus. Ook Erna Schmit van Mee ZHN, die het project organisatorisch trekt, was aanwezig.
Het uitreiken van de diploma’s vormen het eindpunt van een traject waarbij mensen met een beperking leren (weer) zelfstandig met het openbaar vervoer te reizen. De drie deelnemers die een diploma ontvingen werden in het zonnetje gezet en mochten met hun ov-coaches en de twee aanwezige wethouders op de foto.
De ontvangers van het diploma waren blij dat ze nu zelfstandig met het openbaar vervoer kunnen reizen naar school, dagbesteding etc. en daardoor niet meer afhankelijk zijn van anderen of taxi diensten.
De ov-coaches, die de 4 jarige HBO opleiding Social Work volgen, waren trots en enthousiast over dat ze met succes hun eerste pupillen hadden begeleid. Het doel om mensen met een beperking in staat te stellen zelfstandig met het openbaar vervoer te laten reizen is geslaagd.
Stichting Voorall biedt al vele jaren soortgelijke coaching aan voor Hagenaars die gebruik maken van een hulpmiddel. Dit wordt gecoördineerd door Jules Coenen van Voorall. Jules: ‘Ik ben heel blij dat de OV-coaching nu ook regionaal wordt uitgevoerd. Voorheen was Voorall de enige organisatie waar mensen met een beperking terecht konden. De inzet van studenten maakt het mogelijk om veel meer belangstellenden te begeleiden. Voorall blijft natuurlijk ook gewoon doorgaan met het coachen van mensen die gebruik maken van een hulpmiddel. Ik hoop dat door deze regionale aanpak nog meer mensen leren zelfstandig gebruik te maken van het openbaar vervoer.’
Deelname aan de OV-coaching via MEE staat voor iedereen met een beperking in de regio Haaglanden open. Meer informatie staat op de website ov-coach.nl. Wil je ook zelfstandig leren reizen met het openbaar vervoer? Meld je dan aan bij MEE via 088 775 2000 of via
Inwoners uit Den Haag die gebruik maken van een hulpmiddel kunnen ook via Voorall OV-coaching krijgen. Neem voor meer informatie en aanmelden contact op via
Onlangs nam Voorall deel aan de eerste regionale netwerkbijeenkomst voor platforms die opkomen voor mensen met een beperking. De bijeenkomst vond plaats in het gemeentehuis van Katwijk, waar zo’n dertig vertegenwoordigers van veertien verschillende belangenorganisaties uit de regio aanwezig waren. Behalve Voorall, waren er onder meer vertegenwoordigers uit Zoetermeer, Leiden, Haarlem, Amsterdam Zuid-Oost, Westland en een aantal kleinere gemeenten.
De bijeenkomst was georganiseerd door Platform Gehandicaptenbeleid Katwijk (PGK). De deelnemende platforms hebben met elkaar kennisgemaakt en besproken op hoe zij elkaar kunnen helpen op terreinen als sport, mobiliteit, inclusieve communicatie en bewustwording.
Door de kennismaking kunnen de platforms eenvoudiger een beroep op elkaar doen bij het organiseren van activiteiten en het opstellen van adviezen. Het voornemen is om elk jaar een regionale samenwerkingsbijeenkomst te organiseren.
In de Nieuwsbrief van februari stond het ervaringsverhaal van Tineke van Werven en haar dementerende moeder Nel. In het ervaringsverhaal vertelde zij dat het juist gebruiken van gehoorapparaten ook voor zorgverleners geen dagelijkse kost is. Geregeld zat een oorstukje schots en scheef, in het verkeerde oor, zaten er geen batterijen in de batterijhuisjes of waren de batterijen leeg.
Daarom heeft Tineke een aantal instructies opgesteld voor het indoen van gehoorapparaten bij mensen die dat zelf niet meer kunnen. De instructies vind je hieronder. Heb je zelf ook weleens een praktische oplossing bedacht voor een probleem dat te maken heeft met het hebben van een beperking? Deel het dan met Voorall via
Instructies voor het indoen van gehoorapparaten bij mensen die dat zelf niet meer kunnen
Gehoorapparaten vastmaken aan een ketting
Om ervoor te zorgen dat de gehoorapparaten niet kwijtraken zijn ze met touw (tandzijde) vastgemaakt aan een ketting. Aan de linkerkant is het rechter gehoorapparaat zichtbaar. Te zien aan het rode tekentje, onderaan het gehoorapparaat. Als geheugensteuntje kun je denken aan rood voor rechts. Aan de rechterkant is het linker gehoorapparaat zichtbaar. Het heeft een blauw tekentje aan de onderkant van het gehoorapparaat.
Op de onderstaande foto zijn de gehoorapparaten zichtbaar zoals ze achter het oor van de slechthorende persoon te zien zijn als deze de gehoorapparaten in heeft. Met het kleine rechthoekige dwarsstreepje kun je de batterijhuisjes sluiten.
Indoen van de gehoorapparaten
Op onderstaande foto wordt getoond hoe het gehoorapparaat in het linkeroor geplaatst is. Het linker oorstukje is herkenbaar aan het blauwe tekentje onder aan het gehoorapparaat. Het rechter oorstukje is herkenbaar aan het rode tekentje onder aan het gehoorapparaat.
Batterijhuisje openen
Om langer met de batterijen te kunnen doen, zet je de batterij huisjes ‘s nachts open. Dan zet je de batterijen als het ware uit. Check of de batterijen het nog doen door de oorstukjes voor je eigen gehoorgang te houden. Als je een fluit geluid hoort, weet je dat de batterijen het nog doen. Ook kun je de batterijen testen door de gehoorapparaten om beurten in je hand te houden en je hand te openen en te sluiten. Als je een fluit geluid hoort, weet je dat de batterijen het nog doen.
Een alternatief kunnen batterijtesters zijn. Zie bijvoorbeeld: https://www.hoorbatterijonline.nl/rayovac-batterijtester-hoorbatterijen.html?source=googlebase&gad_source=1&gclid=CjwKCAjw5PK_BhBBEiwAL7GTPSsHbzKQK6D-Nv593rdQxYjTZuJiPTnb4W73VNVuvpnkGd-1lvQ3vhoCvp8QAvD_BwE
